Hepimiz zaman zaman başka insanlarla olan ilişkilerimizde yanlış anlaşılma, kendimizi yeterince ifade edememe ya da karşı tarafın duygularını incitme gibi kaygılar yaşarak geri çekildiğimizi fark ederiz. Bazı durumlarda açığa çıkması kabul edilebilir bu geri çekilme davranışı yaşamımızın bütününe yayılarak temel bir davranış örüntüsü haline geldiğindeyse pasif agresif iletişimin ana merkezi haline geliriz. Kendimize ve çevremize mutsuzluk yaratabilecek bu iletişimsizlik hali kalıplaşmaya müsait bazı düşünce tuzaklarından beslenebilir. İşte bunlardan bazıları:
1) Tartışmaktan kaçınma:
“Tartışmanın duygusal ağırlığını kaldıramam, bu yüzden tartışma potansiyeli taşıyan ortamlardan uzak kalmalıyım ya da sessiz olmalıyım.”
2) Duygusal bastırma
“Mantıklı olan duygularımı söylemem ve içimden geleni yapmam çünkü kontrolümü yitirebilirim”
3) Mükemmeliyetçilik
“Duygularımın tamamına hakim değilim ve ne düşündüğümü tam olarak bilmiyorum, emin olana kadar susmlalıyım.”
4) Kontrolcülük
“Kendimi tam anlamıyla ifade edebileceğimi ve karşı tarafın tam olarak ne düşündüğümü ve hissettiğimi anlayamayacağını biliyorum. Bu yüzden kendimi ifade etmemeliyim.”
5) Onaylanmamaktan korkmak
“Bu düşüncelerimi ifade etmem bu ortama uyum sağlamayabilir ve insanlar beni dışlayabilir.”
6) Reddedilmekten korkmak
“Kendimi açarsam ve duygularım kabul görmezse hayal kırıklığına uğrarım.”
7) Yargılanmaktan/Eleştirilmekten korkmak
“Düşündüklerim yüzünden beni acımasızca eleştirecek ve ben kendimi haksızlığa uğramış hissedeceğim.”
8) Umutsuzluk
“Ne şekilde konuşursam konuşayım beni anlamayacak.”
9) Genelleme
“Beni kimse anlamaz ki zaten, ne diye konuşacağım.”
10) Kendini feda edebilirlik
“Benim ne düşündüğümdense onun ne istediği önemli. Ben değil
Hepimiz zaman zaman başka insanlarla olan ilişkilerimizde yanlış anlaşılma, kendimizi yeterince ifade edememe ya da karşı tarafın duygularını incitme gibi kaygılar yaşarak geri çekildiğimizi fark ederiz. Bazı durumlarda açığa çıkması kabul edilebilir bu geri çekilme davranışı yaşamımızın bütününe yayılarak temel bir davranış örüntüsü haline geldiğindeyse pasif agresif iletişimin ana merkezi haline geliriz. Kendimize ve çevremize mutsuzluk yaratabilecek bu iletişimsizlik hali kalıplaşmaya müsait bazı düşünce tuzaklarından beslenebilir. İşte bunlardan bazıları:

1) Tartışmaktan kaçınma:
“Tartışmanın duygusal ağırlığını kaldıramam, bu yüzden tartışma potansiyeli taşıyan ortamlardan uzak kalmalıyım ya da sessiz olmalıyım.”
2) Duygusal bastırma
“Mantıklı olan duygularımı söylemem ve içimden geleni yapmam çünkü kontrolümü yitirebilirim”
3) Mükemmeliyetçilik
“Duygularımın tamamına hakim değilim ve ne düşündüğümü tam olarak bilmiyorum, emin olana kadar susmlalıyım.”
4) Kontrolcülük
“Kendimi tam anlamıyla ifade edebileceğimi ve karşı tarafın tam olarak ne düşündüğümü ve hissettiğimi anlayamayacağını biliyorum. Bu yüzden kendimi ifade etmemeliyim.”
5) Onaylanmamaktan korkmak
“Bu düşüncelerimi ifade etmem bu ortama uyum sağlamayabilir ve insanlar beni dışlayabilir.”
6) Reddedilmekten korkmak
“Kendimi açarsam ve duygularım kabul görmezse hayal kırıklığına uğrarım.”
7) Yargılanmaktan/Eleştirilmekten korkmak
“Düşündüklerim yüzünden beni acımasızca eleştirecek ve ben kendimi haksızlığa uğramış hissedeceğim.”
8) Umutsuzluk
“Ne şekilde konuşursam konuşayım beni anlamayacak.”
9) Genelleme
“Beni kimse anlamaz ki zaten, ne diye konuşacağım.”
10) Kendini feda edebilirlik
“Benim ne düşündüğümdense onun ne istediği önemli. Ben değil o konuşsun.”
11) Aklının okunması beklentisi
“Beni tanıyorsa ne hissettiğimi anlamış olmalı”
12) Kötüye kullanılma beklentisi
“Bu düşündüklerimi söylersem yarın öbür gün arkamdan konuşabilir ya da bana özel şeyleri başkalarına anlatabilir.”

Uzman Klinik Psikolog Yeşim Selçuk

Moodist'ten alıntıdır