FLAVİUS JOSEPHUS, ibr. Mattttiya-hu ben Yosef ha-Kohen, yahudi tarihçi (Kudüs İ.S. 37'ye doğr.-100'den sonr).
Din adamları yetiştirmiş bir ailenin çocuğuydu, gençliğinde, Essenliler'e yakın birçok tarikat üyesiyle ilişkisi oldu; daha sonra ferisi topluluğuna katıldı. 64 yılında sürgüne gönderilen yahudi din adamlarının bağlanmasını dilemek üzere Neron'a gönderilen heyette bulundu. PoppaeaAugus-ta'nın desteğiyle bu görevi başarıyla yerine getirdi. Roma'ya karşı savaş ilan edilince Sanhedrin tarafından, komutası kendisine bırakılan Celile'nin yönetimi ve savunmasıyla görevlendirildi.
Sofu yahudilerin (zelot) kuşkuyla baktıkları Flavius, başlangıçtaki başarılara karşın, bu umutsuz savaşın boş yere verildiğini kısa sürede anladı. Romalılar'ın Celile'ye yaptıkları saldırı sırasında askerleriyle Yotapata kalesinde kuşatıldı, yiğitçe bir savunmadan sonra teslim olmak zorunda kaldı (67). Vespasianus'un karşısına çıkarıldığında onun ilerde imparator olacağını iddia ederek koruması altına girmeyi başardı.
Dediği çıkınca, Vespasianus kendisini serbest bıraktı. Böylece adı "Flavius"a dönüşen Josephus Titus'un yanında Kudüs'ün alınışında hazır bulundu (70), ardından imparator kendisine önemli bir maaş bağlayınca Roma'da yaşamaya başladı. Orada yunanca olarak Peri tu iudhaiku polemu Yahudilerin savaşı), iud-haike arkhaiologia (Yahudilerin eski tarihi) adlı yapıtları, kendi yaşamöyküsünü, ve yunan-roma dünyasının yahudi düşmanlığına karşı bir savunma olan Peri arkhaiotetos iudhaion kata Apionos'u (Apion'a karşı) yazdı. Tarihsel yapıtlarının bazı bölümlerinde Roma yanlısı gibi görünmekle birlikte, arkeolojik bulguların da doğruladığı gerçekleri dile getirmiştir, İudhaike arkhaiologia'nın bazı bölümleri (özellikle isa ile ilgili oian) sonradan hıristiyanlarca eklenmiş gibi görünmektedir.

kaynak:2-cilt:11

__________________